Insulina Humulin M3 (30/70) dostępna jest we wkładach do wstrzykiwaczy, z których każdy to 3 ml zawiesiny. 1 ml ma 100 j.m. ludzkiej insuliny, w związku z czym jeden wkład zawiera 300 j.m., z czego 70% to insulina izofanowa i 30% insulina rozpuszczalna. Otrzymuje się je stosując metodę rekombinacji DNA E.coli.
Insulinę Humalin M3 (30/70) podaje się poprzez wstrzyknięcia podskórne. Możliwe jest również podawanie domięśniowe, jednak nie zaleca się tego sposobu. Tego rodzaju insuliny nie podaje się poprzez wstrzyknięcia dożylne.
Insulina przede wszystkim reguluje metabolizm glukozy, ale także, zależnie od typu tkanki wywołuje ona różne działania antykataboliczne oraz anaboliczne. W przypadku tkanki mięśniowej insulina zwiększa syntezę glikogenu czy glicerolu, a także wychwyt oraz produkcję aminokwasów. Zmniejsza natomiast glikogenolizę czy też rozpad białek. Aktywność metaboliczna hormonu nie jest odzwierciedlana przez farmakokinetykę insuliny, przez co chcąc ocenić jej aktywność trzeba przeanalizować krzywe utylizacji glukozy. Humulin to insulina, która ma średnio długi czas działania.
Zalecane wstrzyknięcie podskórne Humulinu M3 (30/70) powinno zostać wykonane w skórę ramienia, brzucha, pośladków lub uda, w ich górnej części. Tuż po wstrzyknięciu nie można masować miejsca jego wykonania. Ważne jest aby igła, którą podajemy Humulin nie została wprowadzona do światła naczynia krwionośnego. U każdego chorego insulina może mieć różny przebieg działania, a czas jej działania może zależeć od takich czynników jak przepływ krwi czy miejsce wstrzyknięcia.