Choroby zakaźne wieku dziecięcego często bywają przedmiotem kontrowersji. Rodzice i opiekunowie maluchów obawiają się schorzeń tego typu, charakteryzuje je bowiem na ogół gwałtowny przebieg, a same dzieci nie znoszą ich najlepiej.

Z drugiej strony jednak rodzice nie mogą zapomnieć o tym, że właśnie wiek dziecięcy jest czasem, w którym choroby tego typu wywołują najmniej skutków ubocznych, może się więc wydawać, że powinny być one traktowane jako zło konieczne, jeżeli bowiem zaatakują nie dziecko, ale pozbawionego nabytej odporności dorosłego, mogą mieć znacznie więcej poważnych konsekwencji.

Najbardziej typową chorobą zakaźną wieku dziecięcego atakującą przede wszystkim pacjentów w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym jest różyczka. Źródłem jej zakażenia jest chory człowiek, sama choroba przenosi się zaś drogą kropelkową, jedno chore dziecko jest więc w stanie zaatakować wszystkich rówieśników znajdujących się w jego najbliższym otoczeniu. Na szczęście, różyczkę charakteryzuje łagodny przebieg. W niektórych przypadkach przebiega bezobjawowo, gdy zaś daje o sobie znać, najczęściej objawia się wysypką, która niezwykle rzadko przybiera postać krwotoczną.

Znacznie bardziej kłopotliwa okazuje się ospa wietrzna, trudna do pokonania przede wszystkim dlatego, że wymaga od maluchów dużej samodyscypliny, tej zaś dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym na ogół nie posiadają w nadmiarze. Chorobą można zarazić się poprzez kontakt bezpośredni z innym pacjentem cierpiącym na to schorzenie, jej znakiem  rozpoznawczym jest zaś wysypka pojawiająca się w kilku rzutach. Kolejnym rzutom wysypki towarzyszy gorączka, wzrost temperatury ciała dziecka może być przy tym bardzo gwałtowny. Samo leczenie ospy wietrznej koncentruje się zresztą na łagodzeniu jej objawów, dziecko otrzymuje zatem przede wszystkim leki przeciwgorączkowe, a wówczas, gdy krosty bardzo mu dokuczają ? również przeciwświądowe.

Inną popularną choroba zakaźną wieku dziecięcego charakteryzującą się dość gwałtownym przebiegiem jest nagminne zapalenie ślinianek przyusznych znane powszechnie jako świnka. Choroba ta ma charakter wirusowy, przenosi się poprzez kontakt z chorym człowiekiem, a przebyta w dzieciństwie blisko osiemdziesięciu pięciu procentom pacjentów gwarantuje odporność na całe dalsze życie. Świnka często przebiega bezobjawowo, do typowych sygnałów wysyłanych przez organizm pacjenta należy zaś obrzęk ślinianki usznej, osłabienie organizmu, ból ucha, a niekiedy również wysoka temperatura.